De stuurgroep van Het Groot Verzet evalueerde op 21 juni de verkiezingen van 9 juni en publiceert deze perstekst:

Natuurlijk kenden we op 9 juni een zwarte zondag. Het Vlaams Belang is de tweede grootste partij van Vlaanderen, en in drie van de vijf provincies zelfs de grootste. Met 31 zetels in het Vlaams Parlement hebben ze ook daar de grootste fractie. in 143 van de 300 Vlaamse gemeenten en steden is het Vlaams Belang de grootste partij, in 38 gemeenten haalt ze meer dan 30 % van de stemmen binnen, in 119 gemeenten tussen 25 en 30 % van de stemmen, en in nog eens 78 gemeenten tussen de 20 en 25 % van de stemmen.

Niet enkel Vlaams Belang ging vooruit. De partijen die de Vlaamse regering vormden waren de verliezers van deze verkiezingen en deze stemmen gingen ook naar progressieve partijen. 

Dat het Cordon Sanitaire allicht zal standhouden op Vlaams niveau is duidelijk sinds op 24 mei Bart De Wever in Eerste Keus een “carrément neen” zei tegen een coalitie met het Vlaams Belang, Dat betekent echter allerminst dat er geen extreemrechts beleid komt of een beleid met extreemrechtse trekken. 

Vòòr de verkiezingen was het al duidelijk dat bijna alle partijen naar rechts opgeschoven zijn. Bij traditionele partijen constateren de academici die de stemtest samenstelden een heel uitgesproken verschuiving. Rechten worden voorgesteld als privileges die je moet verdienen omdat je “een Ander” bent.  Ook de voorgestelde ‘integratie-uitkering’ voor erkende vluchtelingen camoufleert de afbouw van het recht op een leefloon. Een sociale bescherming “met twee snelheden” wordt in het vooruitzicht gesteld. Ons asielrecht is zogezegd te vrijgevig.

Is er beterschap na de verkiezingen? De aanval tegen Fouad Ahidar en zijn partij kan niet anders gezien worden dan een racistisch hondenfluitje. 

Ook andere sociale voorzieningen staan in het vizier van toekomstige regeringspartijen. Onder het mom van verdere regionalisering dreigen delen van de sociale zekerheid verder gesplitst te worden. Men weet dat verkleinen van de verzekeringspopulatie leidt tot minder verzekering. Meer ongelijkheid staat op de politieke agenda.

Voor N-VA moet de opvang van vluchtelingen meer “in eigen regio” gebeuren en is er zelfs sprake van schrappen van recht op asiel bij irreguliere aankomst.  

Het valt dan ook te verwachten dat een dergelijk beleid het extreemrechts gedachtengoed eerder versterkt dan verzwakt. Daarenboven zullen de zwakken het gelag van een neoliberaal besparingsbeleid betalen. Door hun verdere marginalisering blijft de lokroep aantrekkelijk van partijen die hun een homogeen “ons” beloven.

Een beleid dat inzet op sociale rechten en respect betoont voor mensenrechten en solidariteit is dan meer toekomstgericht. We blijven hopen dat dit een leidraad wordt voor toekomstige regeringen en coalities.

Tijd dus om ons verder te organiseren. Het tegengaan van de normalisering van racisme in discours en beleid moet prioriteit krijgen. Het tij keren vergt organisatie: in bedrijven, in gemeenten, in steden, in wijken; lokaal en op andere niveau’s.  Het Groot Verzet, als campagne van middenveldorganisaties en burgers tegen extreemrechts, roept op voor een Grote Parade op 22 september. Meteen een startpunt om daar werk van te maken. Solidariteit is een kracht.